PROJECTPLAN
ooVRe STDUIO
>> BEELD
hier
Amsterdam, 8 augustus 2018
Ergens in eerder nog dan 1980 troffen Harold Schellinx en Peter Mertens elkaar met gitaren in de hand in de ULTRA-postpunkkunstband The Young Lions, met naast Tim Benjamin en Ronald Heiloo ook Rob Scholte, als drummende zanger. De gitaren klonken soms als drums en de drums weer als gitaar, en meestal klonk het gewoon nergens naar. Zo moest dat. Gezongen tekst kwam rechtstreeks uit pocketboekjes. Al met al bleek dertig jaar later dat het een van de weinige authentieke in Nederland ontstane muziekstromen was geweest waar zij destijds deel van uitmaakten, of waren begonnen. Zo staat dat tenminste te lezen in het door Lebowski in 2012 uitgeven boek over de ULTRA-modernen; van de hand van Schellinx overigens, zo doe je dat. (ISBN 978 90 488 1240 0)
Dertien jaar nadien - nog maar net aangesloten op internet - troffen Mertens en Schellinx elkaar weer, zoekend naar informatie over de aanslag op hun oude vriend Rob. Inmiddels vanuit Parijs en Amsterdam. Die hernieuwde kennismaking leidde tot nieuwe samenwerking waarbij muziek de basis, maar de kern een voortdurende speurtocht naar kunstzinnige experimenten en communicatievormen op internet en met en binnen andere digitale media was.
Rond 2004 doopten zij zichzelf ookoi (dat komt van 0 OK, 0:1, wat dan weer op zijn beurt voor ‘in één keer goed’ staat), startten in samenwerking met PARK4DTV een rijke reeks 'Raudio'-pure-geluid-streams op internet, elk zonder begin en zonder einde, vaak gebaseerd op de opnames die ze maakten tijdens zogenaamde ‘placards’ die zij organiseerden en/of waar zij aan deelnamen: wereldwijde live internet koptelefoonconcerten, gedirigeerd en uitgevoerd vanaf zolders, vanuit kasten en vanop stranden, uit vuurtorens en vanaf parkeerplaatsen. Er volgden in gestaag tempo een CD, een generatieve DVD, een reeks van heel vroege podcasts , YouTube clips en reportages, reactieve muziekstukken in Pure Data geprogrammeerd voor het digitale RJDJ platform en - last but not least - een drietal iPhone applicaties: Raudio, HIER! en Wandelzand. Via soundblog.net en de diverse sociale media werd van al die activiteiten, projecten en producties uitgemeten verslag gedaan. En, we mogen daarover eerlijk zijn, gaandeweg kregen verhaal en geschiedenis de overhand.
Zo dolen ongetwijfeld ook nu nog ergens in de onderhand door het merendeel van de vroegere bewoners verlaten virtuele wereld Second Life Hars Hefferman en Frans Petermans rond, de groengejastevavatars van de ookoi, die er - steeds weer early adopters - ook ooit daar als de kippen bij waren om middels virtuele instrumenten en digitale geluidsbronnen te musiceren en te acteren in die merkwaardige door op game engines gebaseerde software als een spel zonder regels geanimeerde wereld. Met onder andere het Avatar Orchestra Metaverse, Kapitein Haglet en Druzs Kharg verzorgden zij wereldwijd gestreamde liveconcerten, en werden zij de virtuele protagonisten in de Machinafilm Wudy Wudy.
Dit allemaal samen leidde in 2015 tot b.ookoi.nl, een initiatief uit de koker van de ookoi stduio. Schellinx en Mertens begonnen met het schrijven van een boek. Of vertelden vooral óver het schrijven van een boek. Waarop de toevallige luisteraar in veel gevallen gelijk begon te fantaseren over wat voor boek dat dan wel zou mogen zijn. Digitaal, onvatbaar, onzinnig en kriskras, want natuurlijk niet lineair en op papier. Feit en fictie vermengen, van toen naar hier, van daar naar nu, van soms naar steeds ... zo schrijft het verhaal zichzelf.
Twee jaar later, in 2017, was dat werkproces weer de aanleiding voor een wekelijkse podcast, steeds van exact 10 minuten en 24 seconden, over het maken van. Waar zich dan als vanzelf het leven zelf weer in mengde. Een nieuwe verliefdheid, een ander huis, dochters en zonen vlogen uit, schoonmoeder en moeder overleden. De ookoi blikte terug maar vooral ook vooruit, en wrocht - altijd op weg - een mening over de wereld, over ruimte en over tijd. Het is allemaal te vinden in een kleine negen uur talk-'n'-sound, te beluisteren op b.ookoi.nl.
Hoe dan ook.
Meer nog dan conceptuele muzikanten kwamen zij erachter dat zij nu, in de kern, toch vooral vertellers zijn. De vertellers van hun eigen verhaal, en dat - het spreekt vanzelf - in een nieuwe experimentele digitale vorm.
Een belevenis zoals ze die zelf willen beleven .
In iets dat het midden houdt tussen expositie - tentoonstelling -, interactief virtueel concert - tenhoorstelling -, spel, toneelstuk - theater -, en dat allemaal in een andere realiteit.
Dat wil OOKOI ŒUvrE zijn.
Om dit in de nabije toekomst mogelijk te maken duiken Schellinx (gepromoveerd in de Wiskunde en de Informatica) en Mertens (ooit initiator van het Medialab aan de Rietveld Academie) in de VR, de Virtuele Realiteit, waarvan de technische mogelijkheden en toepassingen door vele recente ontwikkelingen in een stroomversnelling zijn geraakt (lees bijvoorbeeld hier). Al doende scherpen zij hun capaciteiten als programmeurs en developers, en lezen, bijvoorbeeld, de handleiding van Unity, bezoeken her en der aansprekende maar ook tot tegenactie aansporende VR-voorstellingen (waaronder een door het Filmfonds geïnitieerde avond over VR van Dick Tuinder (die, maar dit overigens terzijde, meemusiceerde mee op ookoi's debuut CD).
Ook spraken zij VR specialisten, zoals die van het PipsLab. Boven dat voerden ze inspirerende - zo niet uitdagende - gesprekken met een aantal academiestudenten, storytellers en vr-nauten, die hun prompt toekomstige samenwerking beloofden, en liepen ze her en der als bij toeval regelmatig culturele VR-projecten tegen het lijf: Bowie-expositie, Abramovich, Drift, Björk, Sandpit...
Hun gezamenlijke bevindingen worden daarbij nauwgezet geboekstaafd, onder meer in hun gedeelde virtuele werkruimtes op platforms als Slack en Quip.
De Werkgroep Interactieve Media (WIM) verdiepte zich al vijfentwintig jaar terug geënthousiasmeerd in de toenmalige interactieve media en de vroegste experimenten met non-lineaire vertelvormen. Destijds leidde dat tot het uitbrengen van verhalen op diskette én - met zeker succes - de cd-roms 'Schaman gaat voor Goud', 'De Bewaarmachine' en 'Park4dtv'. Vervolgens leken praktisch gezien interactieve en multimediale webdocumentaires, veelal met technische inzet van MacroMedia Flash Plugin, de natuurlijke opvolger van MacroMedia Director, die plaats in te kunnen nemen. (Of - wie weet - had het te maken met het verdienmodel en piraten).
Latere uitgaven, in de vorm van de iOS applicaties 'Raudio' , 'HIER!' en 'Wandelzand' jakkerden vervolgens de eerdere drang weer aan. (En - alweer - de Apple Appstore bood zicht op een sluitend verdienmodel, zonder adverteerders, minder piraten).
De aanvankelijke scepsis over het fenomeen VR - visueel geweld en een hoog kermisgehalte - veranderde na kennismaking met projecten op het filmfestival Utrecht en in Eye (alsmede bij bezoeken aan - al dan niet in functie aan eindexamententoontoonstellingen - aan de Rietveld, de HKU Mediadesign filmacademie en ook andere projecten) in drift. En dan vooral de drift om een VR te scheppen die jij zelf (mét anderen) zou willen meemaken.
Dat is OOKOI ŒUvrE nu, in hun hoofd.
Ook die lange historie is een reden Schellinx en Mertens nu hun onderzoek naar de huidige technische en inhoudelijke stand van zaken in die VR willen verdiepen, om zo, in het verlengde van hun grote ervaring in het vroege artistiek-literair-theatrale gebruik van nieuwe media in de afgelopen decennia, aan te kunnen sturen op een concreet doel: het aan de hand van de resultaten van dat te verrichten onderzoek opstellen van een plan van aanpak, een werkplan inclusief de technisch-inhoudelijke visie benodigd voor het schrijven van een gedetailleerd Trans-Mediaal (digitaal, web, interactief, Virtueel Werkelijk) scenario voor OOKOI ŒUvrE. Een theatrale tentoonstelling, een docu-mockumentair spel, een eerste persoonns ervaringsbelevenis, waarin de toeschouwster/hoorster zich interactief en vanuit wisselend perspectief, zicht kan verschaffen op een gelaagd verhaal, een reis in ruimte en tijd, een multidimensionale vertelling in beeld en geluid, feit en fictie, over verleden, heden en de toekomst van de groep ookoi ...